مجتبی گهستونی در روزنامه وحدت نوشت: در آستانه 22 آوریل (دوم اردیبهشت) روز جهانی زمین پاک هستیم. موضوعی که انسان ها یا از آن آگاهی ندارند و یا نقشی برای خود در حفط آن در نظر نمی گیرند.
در روزهای گذشته طرح موضوعات محیط زیستی در محافل مختلف بسیار داغ شده است. این بازار گرمی البته بیشتر به خاطر حال و هوای انتخاباتی کاندیداهای شورای شهر و روستا در مناطق مختلف است. اما جدا از اهمیت موضوع حفاظت از محیط زیست، آنچه که در کشور ایران و در بسیاری از شهرها به یک چالش جدی تبدیل شده است تولید زباله یا همان پسماند و در نهایت بازیافت آن است. زباله به همان میزان که طلای کثیف است اما اگر مدیریت بهینه نمی شود همین زباله به تهدیدی برای جان مردم بدل می شود.  
در حالی که سرانه تولید روزانه پسماند در جهان 300 تا 500 گرم است اما در ایران این میزان در حدود یک کیلوگرم است و همین امر باعث ایجاد نگرانی شده است. با این حال نبود فرهنگ تولید نکردن زباله و در نهایت گریز بسیاری از مردم برای تفکیک و بازیافت آن باعث شده است تا در خوزستان بیش از روزانه 3 هزار و 600 تن زباله عادی و 15 هزار کیلوگرم زباله عفونی و بیمارستانی تولید شود.
همچنین با توجه به رتبه نخست خوزستان در تولیدات کشاورزی، سالانه 6 میلیون تن پسماند کشاورزی تولید می شود که حجم زیادی از این پسماند شامل بقایای باگاس، سرشاخه نیشکر، فضولات دامی و کاه و کلش مزارع است.تاکنون 30 مجوز محل دفن پسماند در استان صادر شده که 24 مورد از آن شهری و مابقی روستایی است که از این تعداد شهرهای آبادان، بهبهان، رامهرمز و مسجدسلیمان در محلی غیر از محل مصوب زباله های خود را دفن می کنند. همچنین 17 شهر نیز اگر چه زباله را به محل های مصوب منتقل می کنند اما شیوه دفن آنها غیراصولی است.اکنون در تمام شهرهای کشور به جز مشهد و اصفهان چالش پسماند به یکی از دغدغه های مهم مدیران شهری تبدیل شده است که متولیان امر، نخستین گام در این خصوص را فرهنگ سازی برای کاهش تولید زباله عنوان می کنند.
در ایام تعطیلات نوروز فرصتی دست داد تا از شهرهای مختلف استان خوزستان بازدید کنم. آنچه که در این بازدیدها بسیار نگران کننده بود حجم عظیم زباله های شهری و روستایی دپو شده بود که طبیعت زیبای بهار خوزستان را کور کرده بود.
از جمله مناطقی که به وضوع متصاعد شدن گازهای سمی ناشی از مدفن را می توانستی ببینی، منطقه برومی و صفیره اهواز، گتوند، آبادان، اندیمشک و... بود که بارها درخواست ساماندهی این محوطه ها مطرح شده است.  
حال این پرسش به وجود می آید که چرا کلیه مدیران استانی و شهرستانی و به طور هماهنگ توجه لازم خود و امکانات همگانی را معطوف به جمع آوری، تفکیک، بازیافت و دفن زباله به صورت علمی و بهداشتی نمی کنند؟
درد چیست و درمان چیست؟
کارشناسان استراتژی راه حل ساماندهی مشکلات ناشی از تولید فراوان پسماند را در خوزستان کاهش تولید و به وجود آمدن عزم عمومی اعلام می کنند و می گویند: این امر باید از مهدکودک ها آغاز شده و در آموزش و پرورش آموزش داده شود. همچنین تفکیک زباله ها و پردازش و دفن مناسب و استفاده از مکانیزم به روز از دیگر موارد مورد تاکید است. از سویی دیگر گفته می شود با اینکه برخی پزشکان با ایتنکه ویزیت های قابل توجه ای از مردم دریافت می کنند اما حاضر نیستند که نرخ دفع زباله های عفونی را پرداخت کنند. اما پزشکان نیز معتقدند شهرداری میزان درخواستش برای گرفتن پول از پزشکان بسیار زیاد است. حال باید دید این پزشکان هستند که در این خصوص بی تفاوت هستند و به فکر مردم نیستند یا نهادهای دیگر؟
از سویی دیگر مسئولان در شهرداری های مختلف در خوزستان می گویند از اعتبارات لازم برای دفع بهداشتی زباله های شهری برخوردار نیستند. از سوی دیگر در برخی شهرداری های استان عزم محلی برای پیگیری مسائل پسماند وجود ندارد و برخی شهرداران موضوعات را دنبال نمی کند.
مدیرکل محیط زیست خوزستان، نیز معتقد است: با وجود تولید روزانه 3600تن زباله عادی و 15 هزار کیلوگرم زباله عفونی وحدت بررسی می کند
احمدرضا لاهیجان زاده، با اشاره به مساله دفع زباله مطب های پزشکان در اهواز افزود: در این خصوص و با پیگیری های بسیار زیاد جلسات را در دادستانی برگزار کردیم و در این خصوص سازمان نظام پزشکی نیز نرخ دفع زباله را قبول کرد و نرخ نهایی شده است. در جلسات قیمت نهایی شده و شهردار نیز پذیرفته است. شهرداری اهواز هم مهلت برای ایجاد سلول های ویژه پسماند مطب های پزشکی خواستار شده است.
زباله روستایی را کجا بگذاریم؟
نکته ای منفی که همواره گردشگران در سفر به روستاها از آن گلایه دارند وضعیت حاد روستاهای خوزستان در تولید زباله است.
پیش تر مدیرکل امور روستایی استانداری خوزستان از تولید و جمع آوری روزانه 900 تن زباله در روستاهای استان خبر داده است. این در حالی است که خوزستان دارای 67 بخش است و 33 بخش استان فاقد محل دفن زباله بوده و 15 بخش نیز زباله های خود را به صورت مشترک با زباله های شهری دفع می کنند. همچنین 300 روستای بالای 200 خانوار در خوزستان برای مدیریت پسماند با مشکل حاد مواجه هستند. یکی از چاره های حل مشکل دفع زباله در روستاها اختصاص ماشین آلات جمع آوری زباله به روستاهای پر جمعیت عنوان می شود.  
با این حال قانون برنامه توسعه پنجم نیز به صراحت شهرداری ها را موظف کرده تا پایان سال چهارم برنامه، پسماندهای شهری را با روش های نوین و فناوری های جدید با اولویت روش های ارگانیک از قبیل ورمی کمپوست بازیافت کنند و از سال پایانی برنامه نیز قرار است هرگونه دفن پسماند در این گونه شهرها مطلقا ممنوع باشد.
ساماندهی؛ مهم ترین مشکل پسماند
مشاور طرح مدیریت پسماند وزارت کشور و شهرداری ها، معتقد است: در بحث مدیریت پسماند، دفن زباله آخرین و مهمترین مرحله مدیریت است. هم اکنون مهمترین چالش در مدیریت پسماند کشور و استان ساماندهی محل های دفن است. زیرا اگر زباله به بهترین نحو جمع آوری و به شکل صحیح بازیافت نشود آلودگی وارد محیط زیست می شود و بهداشت عمومی را تهدید می کند.
سیدنادعلی علوی می افزاید: دفن پسماند از حیث کنترل آلودگی ها و کنترل بهداشت بسیار حائز اهمیت است، این در حالیست که این بخش در استان بسیار ضعیف اداره می شود. شهرداری ها هزینه بالایی را صرف جمع آوری منظم زباله می کنند اما نهایتا پسماند، غیراصولی دفن می شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، تصریح می کند: طبق آمار وزارت کشور 85 درصد پسماند کشور به صورت غیراصولی دفن می شود که این آمار در خوزستان به مراتب بدتر است.
وی اظهار می کند: زباله های شهری معمولا در محیط رها یا سوزانده می شود که محلی است برای تجمع احشام و انواع جانوران و جوندگان و افراد زباله گرد. اما با رهاسازی زباله در محیط مشکلات بعدی هم اتفاق می افتد. مساله اصلی این است که آلودگی این پسماندها همزمان با بارندگی و با فعل و انفعالات شیمیایی منتقل شده و آب و خاک و هوا را آلوده می کند که متاسفانه کسی به این موضوع توجه نمی کند.